погышо

1. прич. от погаш.

2. в знач. сущ. сборщик, собиратель. Шӱкшӧ вургемым погышо сборщик ветоши.

□ Йозак погышо-влак лектын кайымеке, Йыван ден ватыже каҥашаш тӱҥальыч. Н. Лекайн. После ухода сборщиков подати, Йыван с женой стали совещаться. Тунам тушто поҥгым погышо-влакын йук-йуанышт кечыгут шергылтеш. М.-Азмекей. Тогда там весь день раздаются голоса грибников.